سکوت تو
گورستان
قبرستان واژگان
برهوتی بی بذر و نهال اندیشه بود
و
و چه زار و پریش
تشیع جنازه اصوات متبسم را نشستم
شال سیه چرکین اندوه بر سر
قبای ژنده تنهایی بر تن
مرثیه آغاز کردم بر مزار بیسنگ و نشان روزهای آفتابی
بیگمان
بیفریب و پیوندهای دروغین تشبیه
عزادار غیبت تو
خاک بر سر بخت میریزم
مهدی رفوگر