بی مجال تنفس
چشم بستن
توشه برداشتن
چونان طوفان
چرخ می زنم سیاره بی مهری را
آبی آرامش
سکون
خلوت تو می جویم
والا
والا دهان خواهد گشود آتشفشان کین و کنایه های کهن
خواهم سوخت
خواهی سوخت
مهدی رفوگر